don’t stop the music

‘ดนตรีนั้นคือชีวิต จังหวะคอยลิขิตให้ชีวิตก้าวไป’ ช่างเหมาะกับภาพยนตร์ขวัญใจวัยรุ่นแห่งปี 1995 เรื่องนี้เสียจริง แต่หากเสียงเพลงหยุดลง ชีวิตคงจืดสนิท ว่าด้วยในยุคที่ดนตรี ยาเสพติด และเซ็กส์เป็นอันหนึ่งเดียวกัน วัยรุ่นกลุ่มหนึ่งที่เป็นพนักงานในร้านขายแผ่นเสียง เอ็มไพร์ เร็กคอร์ดส์ ซึ่งกำลังจะปิดตัวลง เนื่องจากถูกมิวสิกทาวน์ ฮุบกิจการเปิดแฟรนไชส์ ลูคัส ผู้ช่วยผู้จัดการจึงวางแผนอยู่ปิดร้านแล้วนำเงินไปเล่นการพนัน เผื่อโชคจะเข้าข้างได้เงินกลับมากู้กิจการคืน แต่กลับโชคร้ายและต้องกลับไปที่ร้านมือเปล่า ในเมื่อเหลือเวลาอีกไม่นานที่จะได้อยู่ด้วยกัน เรื่องราวในภาพยนตร์จึงพูดถึงหนึ่งวันสุดท้ายก่อนร้านปิด การใช้ชีวิตแบบสุดซ่าและวายป่วงได้เริ่มขึ้นตั้งแต่เช้าก่อนร้านเปิดทำการ ทั้งเปิดเพลงดังสนั่นร้าน อ่อยนักร้องที่มาแจกลายเซ็น บอกรักเพื่อน หรือกระทั่งโกนผมทิ้ง

ลูกสาวนักร้องวงร็อกแอนด์โรล ลิฟ ไทเลอร์ เจ้าของบทนำ คอรี่ เป็นที่ต้องการของหนุ่มน้อยใหญ่ในสมัยนั้น โดยเฉพาะฉากอ่อย เร็กซ์ แมนนิงเธอถอดจนเหลือแค่ยกทรงสีส้มแป๊ด และกางเกงในสีขาวแต่ใจไม่กล้าพอ เธอจึงถือกระโปรงลายสกอตต์ สวมรองเท้าบู๊ตวิ่งออกไป ทั้งที่ยังใส่เสื้อสเว็ตเตอร์ตัวสั้นไม่เสร็จดี (แน่นอนว่าเธอใส่ชุดนี้ทั้งเรื่อง) คงทำให้หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่จินตนาการกันไปต่างๆ นานา

ฉากจบอันน่าประทับใจที่กลุ่มเพื่อนต่างช่วยกันหาเงิน ปาร์ตี้สุดท้ายของร้านเอ็มไพร์ เร็กคอร์ดส์จึงเกิดขึ้นท่ามกลางชาวเมืองที่มาร่วมแจมอย่างล้นหลาม แต่สิ่งที่น่าประทับใจยิ่งกว่าคือ ฉากการสารภาพของเพื่อนอันอบอวลไปด้วยมิตรภาพที่แรงล้น

เรื่องและสไตล์: อนัคฆ์วี เอี่ยมอ่อง